Landsmeer Open 2025, woensdag 9 juli - Dag 5

De weersomstandigheden waren voor het publiek stukken aangenamer geworden. Het terras van baan 1 maar ook het terras van baan 5/6 werd gevuld met enthousiast geroezemoes. Het tennis werd wel degelijk serieus gevolgd getuige het applaus dat af en toe opsteeg. Je moet even stil zijn als de speler serveert. Dat is het enige. Bij het tennis wisselen we van alles met elkaar uit. Dat hebben we nodig. 

 

Gisteren had ik het over tennisballen. Die bestonden al in de veertiende eeuw, volgens Cees de Bondt. Een bal was toen een leren omhulsel, gevuld met haar. 

Cees schreef 30 jaar geleden een uitgebreide studie over tennis: 'Heeft yemant lust met bal, of met reket te spelen...?'. Ondertitel: 'Tennis in Nederland tussen 1500 en 1800'.

Cees legt uit dat er in de middeleeuwen volop getennist werd in Nederland en andere landen in Europa. Alleen weet bijna niemand dat het hier ging om een voorloper van ons huidige tennis.

Het vermoeden was dat ons tennis in de kloostertuinen in Frankrijk begon waar monniken (uit verveling?) een spelletje speelden dat later 'jeu de pomme' ging heten. Men sloeg toen een nogal harde bal met de hand. En....we hebben het nu nog steeds over 'forehand en backhand'. 

Waarom hier zo weinig van bekend is in Nederland heeft vooral met de taal te maken. Toen het spel overwaaide naar Nederland werd het Frans = chasser vertaald in het Nederlands tot: kaatsen. En daarna dacht iedereen altijd dat het ging over het kaatsen uit Friesland.

Kaatsen dat hier in de middeleeuwen 'indoor' op meer dan 100 kaatsbanen in vele steden in Nederland gespeeld werd, was de werkelijke voorloper van ons huidige tennis. 

 

Ons tennisracket is waarschijnlijk een Nederlandse vinding, aldus de Bondt.  Het woord racket zou afgeleid zijn van re (= terug) en kaatsen. Rekaatsen dus. Daarmee werd een pijnlijke hand voorkomen en kon je harder slaan. 

In 1874 vroeg de Britse majoor Wingfield patent aan op een spel dat veel gelijkenis vertoonde met het indoor-tennis/kaatsen van die tijd. Alleen moest men van Wingfield niet langer op een indoorbaan maar op gras spelen. Een gouden vondst. In Engeland was het spelletje 'croquet' populair. Daarvoor was dan wel een mooi egaal grasveldje nodig. Waar kon het spelletje met netpalen, een net en lijnen van Wingfield beter uitgezet worden dan op een reeds bestaand goed verzorgd croquetveldje?

En waar wordt ons huidige Wimbledon gespeeld? Op de 'All England Lawn Tennis and Croquet Club'.

Nog 1 dingetje: die telling die Wingfield ook overnam, is afgeleid van de klok. Je moest 4 punten halen om een game te winnen. '15', '30', '45', '60', of game. En '45' werd om nog onduidelijke reden '40'. 

Er werd weer volop getennist op ons gezellige clubje Heb Durf met energieke John en James achter de wedstrijdtafel. Op baan 1 stonden Yvonne Bakker en Ellen Scheermeijer tegenover Rosanne Haverkamp en Kelly Simon (allen Heb Durf). Het werd toch weer een supertiebreak die door Ellen en Yvonne ruimschoots gewonnen werd. Hun bedachtzaamheid hanteerden zij net iets beter door bijna geen unforced errors te begaan in die supertiebreak. (6-4, 5-7, 10 -4). Ervaring telt ook.

 

Later gingen Tom vd Oever (ex Heb Durf) en Tim van 't Wout (TV Ilpendam) baan 1 op. Bert zat naast mij op de bank en riep vaker dat Tim zo makkelijk speelde. Inderdaad het zag er fraai uit, zowel de dubbelhandige backhand als de forehand van Tim. Tom kreeg in de langere rally's later in de partij meer vat op Tim's spel maar moest de overwinning aan de kampioen van vorig jaar laten (6-1, 6-2).

 

Chris ter Brake